Kim, kom je naar de Ziggo Dome?
Vanavond zat Ali B. bij De Wereld Draait Door en vertelde daar hoe hij in januari bij De Big Improvement Day (BID) was in de Amsterdamse RAI. BID is een platform voor inspirerende ontmoetingen, vernieuwende inzichten en grensoverschrijdende samenwerkingen. Daar zag en hoorde Ali hoe Kim Spierenburg vertelde hoe ze als meisje van zes verliefd raakte op het vioolspelen. Kim heeft een auto-immuun ziekte die haar bijzonder vermoeit en veel pijn veroorzaakt.
Dankzij het spelen op haar viool krijgt ze niet alleen mentaal de kracht om door te gaan, maar ook fysiek helpt het trillen van haar viool bij het bestrijden van haar pijn.
En Kim vertelde daar over haar dromen. Een aantal zijn al verwezenlijk, ze kan nu momenten zonder haar rolstoel. Hoewel staan haar uitput en veel pijn veroorzaakt, is de overwinning van het staan een prachtige beloning. Ze heeft echter nog twee dromen. Eentje was bij De Wereld Draait Door aan tafel zitten. Waarop Ali riep dat als Kim niet met hem mee mocht naar Mathijs hij zelf ook niet meer zou komen.
Vanavond zaten Kim en Ali bij Mathijs aan tafel.
Daar kwam haar andere droom ter sprake. Wat zou ze graag een keer in een vol stadion haar muziek en wat muziek voor haar betekent, willen laten horen.
Daarop richtte Ali zich tot de camera en sprak mij toe: “Marco, als Kim niet bij jou in de Ziggo Dome mag optreden, kom ik ook niet!”
Helaas had ik de uitzending niet gezien, maar Ali belde meteen erna en inmiddels heb ik het online terug kunnen kijken. En lieve Ali, als jij denkt dat ik Kim uitnodig omdat jij het me vraagt, heb je het helemaal mis! Ik wil Kim van harte uitnodigen ons bij mijn show in de Ziggo Dome te vergezellen omdat ze indruk op me heeft gemaakt en me ontroert!
Kim zegt zelf:
“Heb je wel eens hard geknokt om iets te bereiken om vervolgens een stap terug te worden gezet? Nadat het me twee jaar geleden lukte om uit mijn rolstoel te komen en te gaan staan zou het nu makkelijker moeten zijn. Staan is gewonnen terrein dat niet meer weggaat zou je denken. Niets is minder waar helaas. Hoe hard ik ook vecht om meer te kunnen, af en toe zet mijn ziekte me even op mijn nummer. Met knieën, enkels, polsen die voelen alsof er pinnen in worden gedraaid. Een huid die in brand staat en gewrichten die voelen alsof er betonblokken tussen zitten. Bij elke beweging, elke stap, elke minuut die ik sta en elke noot op mijn viool ben ik me bewust van mijn kreunende en steunende lijf. Het is alsof mijn ziekte in de figuur van een kleine pestkop met een schijnheilig stemmetje zegt ‘dacht je nou echt dat je mij kon verslaan’. Toch ga ik door. Dat lijkt misschien vreemd. Als je pijn hebt en moe bent moet je slapen, maar afleiding is mijn redding. Ik ga op in de muziek, de emoties, de klanken en voel minder pijn. Natuurlijk kan ik mijn lichaam niet eindeloos uitputten. Door de juiste balans te vinden tussen werk en rust sluit ik vrede met mijn lichaam zonder mijn doelen op te geven.”
Kim, ik zal je met open armen ontvangen! Je bent een uniek talent en ik wil niets liever dan mijn publiek met jou kennis laten maken!
En Ali, dank je wel!
Klik op de afbeelding hier boven om de uitzending met Kim terug te zien!
Groetjes,
Marco