Wat heb ik mij ‘Thuis’ gevoeld deze tour!
Afgelopen najaar startte ik, na de albumpresentatie, met de tour ‘Thuis’, waarin alle liedjes van mijn nieuwste album werden gespeeld. De tickets voor die concerten waren al zo snel uitverkocht, dat er in het voorjaar een groot aantal concerten aan toe werd gevoegd. We trokken door het hele land, van Groningen tot Utrecht en van Enschede tot Kerkrade. Bijna alle provinciën werden aangedaan en zo kwam ik echt thuis bij de mensen. Daarnaast hebben we ook nog een bezoek gebracht aan Vlaanderen, want ook Antwerpen mocht na vier jaar niet ontbreken. De setlist werd een tikkeltje aangepast want naast een aantal nummers van ‘Thuis’, kwamen er ook liedjes die ik nog niet zo vaak of zelfs nooit LIVE had gedaan voorbij, zoals ‘Een Beetje Tijd’, ‘Lentesneeuw’ en ‘Zeg Me Wie Je Ziet’. Zowel in de grotere als in de kleinere zalen kwamen de liedjes hierdoor het meest tot hun recht. En wat was het lekker om deze combinatie van songs te doen!
 |
 |
 |
De eerste avond was in Martiniplaza te Groningen op 6 april en het voelde direct goed. Het blijft altijd wel een beetje spannend hoe zo’n setlist wordt opgepakt en ontvangen, maar wat was het een geweldige avond! De liedjes werden uit volle borst meegezongen en de hele zaal deelde hierin mee. Wat was het mooi om te zien dat iedereen intens genoot en daar genoot ikzelf alleen maar meer van.
Na deze eerste avond trokken we door de provinciën en elke avond was anders, maar even bijzonder! Er zijn altijd wel dingen die je bijblijven tijdens zulke concerten, het kunnen kleine dingen zijn, zoals de emotie van het publiek bij ‘Afscheid Nemen Bestaat Niet’, of een vader die zijn dochter omhelst bij ‘Dochters’. Dat is het mooie aan de kleine zalen, ik kan het publiek in de ogen aankijken en letterlijk aanraken.
 |
 |
 |
Iemand die me zeker bij zal blijven is Dennis, die samen met zijn moeder naar het concert in Groningen zou komen. Dennis heeft spasme maar geniet met volle teugen van het leven. Hij woont in Groningen maar gaat rustig stappen in Amsterdam, dat houdt hem echt niet tegen. Na een avondje stappen wilde Dennis een sigaretje aansteken bij het gasfornuis. Dit ging volledig mis, waardoor hij zichzelf in brand stak en door zijn spasme kon hij zo snel zijn kleding niet doven of uitdoen. Dennis lag dus in het Brandwondencentrum, waar ik een bezoek aan hem heb gebracht. Wat een positieve gast en wat een lieve moeder! Die avond heb ik het nummer ‘Mooi’ speciaal aan hem opgedragen. Juist, omdat hij zo iemand is, die na zoveel tegenslag toch nog zo positief in het leven staat. Op maandag kwam zijn moeder naar de show, ook toen heb ik ‘Mooi’ opgedragen aan haar zoon.
Ook Mariska is zo iemand die ik me nog goed kan herinneren. Zij was in Enschede aanwezig met haar beste vriendin Marieke. Mariska werd twee jaar geleden zwanger, maar de vader van haar kindje wilde niets met de zwangerschap of met het kindje te maken hebben. Dit was een flinke tegenslag, maar Mariska was zo blij met haar zwangerschap dat ze vastbesloten was als alleenstaande moeder haar kindje onder te dompelen in liefde. Maar één tegenslag was nog niet genoeg, want tijdens de zwangerschap werd er baarmoederhalskanker bij Mariska ontdekt. De bestralingen en chemo startten direct na de geboorte van Flint. Inmiddels is Flint 16 maanden oud, echt een heerlijk ventje! Maar acht weken geleden heeft Mariska te horen gekregen dat er uitzaaiingen zijn gevonden en dat ze ongeneeslijk ziek is. Een hartverscheurend verhaal, waarbij de goden aanvallen en je wereld letterlijk omvervalt. Speciaal voor haar heb ik ‘Als Rennen Geen Zin Meer Heeft’ gezongen, omdat echte vriendschap ervoor zorgt dat je nooit alleen hoeft te vechten, hoe oneerlijk je strijd ook is.
Zo ontmoet je mensen die je bijblijven, maar ook mensen die in de loop van de tijd echt vrienden van je worden. Zo ook bij de twee vrouwen, die ik deze tour als gastartiest mee heb genomen, Elske DeWall en Jacqueline Govaert. Elske DeWall is iemand die mij ontroert, doordat ze zo mooi in het Nederlands kan zingen. Wanneer ik haar hoor, kruipt het kippenvel op mijn armen en sta ik verbijsterd te luisteren naar de kracht en emotie die zij in haar stem heeft. Ook Jacqueline Govaert is een vrouw, die enorm veel power in haar stem heeft en heel de zaal meekrijgt met haar liedjes. Ze is grappig en leuk en het publiek houdt oprecht van haar. Dat begrijp ik overigens als geen ander, het is zo makkelijk!
Zo als ik al zei is Antwerpen ook aangedaan en kwamen we in België ook weer echt thuis. Deze zaal voelt, ondanks dat het een grote capaciteit heeft, toch aan als een kleine, warme en intieme zaal. De setlist was speciaal voor het Sportpaleis een klein beetje aangepast en er waren leuke attributen toegevoegd, zoals het rookkanon bij ‘Ik Leef Niet Meer Voor Jou’ of de snippers die naar beneden vielen tijdens ‘Lentesneeuw’. In Antwerpen was er nog wat speciaals, want Nico&Vinz traden hier op als internationaal gastartiest. Mijn oudste zoon Luca is al een paar jaar fan van deze jongens en heeft via Social Media regelmatig contact met ze. Tijdens een bijzondere ontmoeting in Paradiso, waar de jongens optraden, heb ik ze ontmoet en uitgenodigd voor de concerten in het Sportpaleis. Wat een energie hebben die jongens en dat sloeg over op het publiek. Wat knalde het dak ervan af! Wat ook een echt ‘thuis gevoel’ gaf in het Sportpaleis was dat ik door middel van een soort bakje door de zaal ‘zweefde’ en zo achterin de zaal ook dichtbij kon komen.
 |
 |
Wat ook bijzonder was deze tour was dat mijn zoon Luca als lid van de crew naar alle concerten is mee geweest en zo tijdens de ‘Thuis’ tour de volgspot bediende, wat hij overigens hartstikke goed doet. Ik ben dan ook ongelofelijk trots op hem, zoveel plezier dat hij heeft gehad en zijn dromen achterna jaagt. Ja, dan worden ze opeens heel snel groot!
De laatste concerten van de voorjaars Clubtour ‘Thuis’ zijn geweest en het zit er voor nu weer op. Ik heb intens genoten van alle bijzondere momenten die ik weer met iedereen heb mogen meemaken. Ook ben ik onwijs trots op mijn bandje, die elke keer weer letterlijk achter mij staat en mij en mijn muziek dragen. Avond aan avond staan ze er, maken ze plezier, spelen ze hun instrument in de fik en kan ik onvoorwaardelijk op ze rekenen. Dankbaar ben ik! Dat geldt overigens voor heel Team Borsato, want ook de crew vraagt het uiterste van zichzelf om met elkaar deze kwaliteit te kunnen leveren. Ik ben ontzettend trots op de dames en heren binnen mijn team!
Vanaf 25 november gaan we weer spelen en beginnen we in Brussel, waar ik echt heel erg naar uit kijk. Ook komen we in het Koninklijk Theater Carré, waar we de tour dan echt zullen afsluiten. Ik kan niet wachten en hoop jullie dan natuurlijk weer in het publiek te zien staan of zitten!
Groetjes,
Marco