Bij de Olympische Spelen in Vancouver!

17 February 2010

Bij de Olympische Spelen in Vancouver!

Afgelopen donderdag 11 februari stapte ik op uitnodiging van het Holland Heineken House met onder andere Leontine en mijn broer Armando het vliegtuig in naar Vancouver. Via Los Angeles vlogen we door naar Vancouver om een paar dagen mee te genieten van de Olympische Winterspelen die daar worden gehouden en uiteraard om in het Holland Heineken House een optreden te verzorgen.

Nadat we geland waren kon ik niet wachten het Olympisch dorp te bezoeken, even in het Holland Heineken House te gaan kijken en natuurlijk moest ik even bij Edwin Evers langs die zijn ochtendshows vanuit Vancouver presenteert. Hoewel ochtend? Tegen de tijd dat het hier ochtend is, is het in Vancouver avond!

Nog maar net aangekomen kreeg ik van Erika Terpstra, lid van het NOC, een speciale pas die me toegang gaf tot allerlei plekken waar je normaal gesproken niet mag komen en dat is zo gaaf! Geloof mij, ik heb veelvuldig gebruik gemaakt van die pas en heb alles bekeken!

De volgende dag, 12 februari was de officiële openingsceremonie van de Olympische Spelen, een moment dat zo bijzonder is dat ik dat, zeker nu ik aanwezig kon zijn, absoluut niet wilde missen. We hadden goede plaatsen op de tribune en als je dan een deel van de Nederlandse equipe binnen ziet lopen kan ik je verzekeren dat het wel het één en ander aan kippenvel oplevert.

Eén van de hoogtepunten van mijn verblijf in Vancouver was dat ik mijn vriendje Sven Kramer vanaf de tribune zijn gouden 5.000 meter kon zien rijden. Ik was bloednerveus en kon de rust niet vinden stil op mijn stoeltje op de tribune te blijven zitten. Voor de televisie knap ik soms al bijna uit elkaar van de spanning maar als je midden in die sfeer zit en Sven een fantastische rit ziet rijden dan sta je wel te stuiteren op de tribune. Toen Sven dan ook de gouden medaille in de wacht sleepte was ik zo ongelooflijk trots op hem! Alle zware trainingen, al het afzien dat samenkomt in die prachtige gouden medaille, wat was ik ontzettend blij voor hem. Het zijn van die momenten die je niet snel meer zult vergeten. Het grappige was dat ik vanuit Nederland allerlei sms’jes ontving waaruit ik op kon maken dat we tijdens de rit uitgebreid in beeld waren geweest.

’s Avonds stond een optreden in het Holland Heineken House op het programma en na die gouden rit had ik er bijna nog veel meer zin in, de stemming was euforisch en ik besloot dan ook ter plekke het nummer ‘Rood’ om te dopen naar ‘Goud’ en dit speciaal aan Sven op te dragen. Extra gaaf was dan ook dat Sven zelf nog naar het Holland Heineken House was gekomen zodat ik de kans had hem zelf te feliciteren met zijn gouden medaille en we even de tijd hadden om bij te kletsen.

Natuurlijk ging ik niet alleen bij de Nederlandse mannelijke schaatsers kijken want de drie kilometer van de dames moest ik uiteraard ook meebeleven. Weer zat ik vol spanning op de tribune en weer leefde ik helemaal mee met de meiden in het oranje op het ijs. Helaas bleek de concurrentie voor de meiden te sterk en ondanks dat ze fantastische ritten reden gingen de medailles aan hun neus voorbij.

’s Avonds dronk ik in het HHH nog gezellig een biertje met de jongens uit Volendam die inmiddels ook waren gearriveerd en een optreden zouden verzorgen, helaas met de wetenschap dat wij de volgende dag weer naar huis zouden vertrekken.

Het kunnen bijwonen van een paar dagen van de Olympische Spelen in Vancouver was meer dan geweldig te noemen en het feit dat ik de gouden race van Sven bij kon wonen zorgde voor de kers op de taart. Geweldig, wat een ervaring!

De rest van de Spelen volg ik vanaf de bank, maar dat het nog een paar hele spannende staaltjes sport op gaat leveren mag duidelijk zijn!

Groetjes,

Marco