Bijzondere ontmoeting met Lisanne!

27 January 2015

Bijzondere ontmoeting met Lisanne!

Zo af en toe ontmoet je mensen die je zo inspireren, die je zo weten te raken, dat je er gewoon iets mee moet doen. Je moet en wilt het gewoon delen! Deze week had ik zo’n ontmoeting. Lisanne Spaander is zestien jaar en kreeg in oktober te horen dat ze ‘Ewing-sarcoom’ heeft. Het Ewing-sarcoom is een zeldzame vorm van botkanker die vooral onder kinderen en pubers voorkomt. Slechts enkele tientallen kinderen in Nederland hebben het, het komt echt heel weinig voor. Maar Lisanne heeft het en je begrijpt, haar wereld stortte in. Alles wat eerst zo vanzelfsprekend was, werd onzeker. Er werd meteen gestart met chemotherapie, waar zoals je vermoedelijk wel weet, erg ziek van kunt worden. Iets afspreken met vriendinnen, zorgeloos winkelen in de stad, zelfs het druk maken om haar examenjaar op de HAVO, alles veranderde. 

Nou was Lisanne altijd al een pittig grietje en de situatie waar ze in zit heeft dat alleen maar versterkt. Ze knokt voor wat ze waard is, en het mag duidelijk zijn: ze is ongelofelijk veel waard! Ze is erg open en dat maakt dat met haar praten heel vertrouwd is. Zo vertelde ze dat ze voor ze aan de chemo begon al besloot haar haar eraf te halen. Dat ze haar haar zou verliezen stond namelijk al vast, ze zou dus vermoedelijk een pruik nodig hebben. Pruiken worden vaak van echt haar gemaakt en Lisanne bedacht dat als ze haar eigen haar er meteen af zou halen daar wel een haarstuk van gemaakt kon worden. De diverse stichtingen die zich bezig houden met het inzamelen van haar en het regelen van pruiken zouden dan andere kinderen kunnen helpen. Hoe lief is dat?!
 


Lisanne heeft inmiddels haar vijfde chemo afgerond maar hoewel de tumor gelukkig aan het slinken is, staan er nog vele behandelingen op de agenda. Vechten tegen haar ziekte is op dit moment haar hoogste prioriteit. Lisanne zingt graag, ook in een bandje, en speelt een aardig deuntje gitaar. Tijdens haar behandelingen in het Radboud Ziekenhuis heeft ze een lied geschreven. ‘Vechtersbaas’ heet het, en er is een aangrijpend filmpje bijgemaakt. Een clipje wat zonder melancholisch te worden heel treffend laat zien hoe de wereld van Lisanne er nu uit ziet. Je ziet hoe ze terugverlangt naar het zorgeloze leven wat ze had, hoe haar ziekte en het ziekenhuis haar dagelijkse gang van zaken bepaalt en hoe ze worstelt met haar spiegelbeeld nu ze geen haar mee heeft. En daarnaast hoor je haar natuurlijk prachtig en vooral heel puur zingen.



Je kunt je voorstellen dat dit liedje, dit clipje, voor lotgenoten een enorme steun kan zijn! Lisanne vertelt eigenlijk het verhaal van alle kankerpatientjes, waarbij hun ziekte hun gewoon is overkomen en ze een manier zoeken om het dragelijk te maken. Ook voor de omgeving van Lisanne en haar lotgenoten biedt zowel het clipje als het liedje troost en houvast. Ik sprak Lisanne bijna een uur lang. Ze vertelde over haar ziekte, maar vooral ook over haar muziek, welke liedjes ze leuk vindt, waar ze van houdt en hoe hecht ze samen met haar moeder en broer is. Ik zag een beeldschone, jonge sterke vrouw, een bijzondere ‘vechtersbaas’. Vanzelfsprekend heb ik Lisanne uitgenodigd voor de eerst volgende tour. Maar ook heb ik Lisanne gevraagd of het haar leuk lijkt een keer een photoshoot met mij te doen. Ik zou deze jonge, sterke vrouw in al haar schoonheid, kracht én kwetsbaarheid willen vastleggen. Ik zou haar graag willen laten zien hoe ik haar zie. Lisanne reageerde heel enthousiast en had al meteen ideetjes. Nu, nu ze nog midden in de behandelingen zit, is natuurlijk geen goed idee, maar zodra er een periode komt waarin ze zich iets sterker voelt, gaan we foto’s maken. Daar verheug ik me heel erg op!
 


Je kunt Lisanne op social media ook volgen:

Twitter: https://twitter.com/lisannespaander
Instagram: http://instagram.com/lisannespaander
Facebook: https://www.facebook.com/vechtersbaas

Zullen we het aantal volgers van Lisanne even een boost geven samen, jongens? Ben je actief op een van deze platformen, volg haar dan!
Like je haar clipje op YouTube ook even? Dank je wel!


Groetjes,

Marco