Eerste draaidagen Wit Licht achter de rug!
Volgens mij is dit de meest enerverende periode uit mijn hele carrière. Het draaien van deze zeer spannende en emotionele film tegen de echte achtergrond van bestaande conflicten in Afrika is buitengewoon indrukwekkend en zeer aangrijpend.
Daarbij is acteren met zo’n fantastische cast en crew een overweldigende ervaring. Afrika is warm, stoffig, en in bepaalde opzichten naar westerse begrippen ook primitief. Zo hebben we dagelijks te kampen met stroomuitval, is er geen warm stromend water.
Elke avond leer ik mijn teksten met behulp van een zaklamp. Het opnemen van een film in de omstandigheden waarin we hier zitten, is zwaar te noemen. Elke ochtend gaat om 4.00 mijn wekker en zit ik voor 5.00 ’s morgens al in de schmink. Na een lange draaidag stoppen we om 20.00. Dan eet ik wat, neem een lauwe douche, en leer mijn teksten voor de volgende dag. Omdat het de malaria tijd is, zijn er veel muggen. Dat betekent dat je ’s avonds je huid goed moet bedekken met kleding en ik preventief medicijnen slik. Na een korte nacht gaat mijn wekker weer.
Maar deze omstandigheden deren me niet, het draaien van deze film, het meewerken aan zo’n belangrijk verhaal, waarvan ik wil dat het verteld wordt, maken alles meer dan goed. De film is niet fictief, het verhaal is zoals de vele verhalen die ik hier hoor. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Iedere figurant die ik spreek, een chauffeur, een portier, iedereen heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen geschiedenis.
We draaien de film in echte vluchtelingenkampen. Er is geen sprake van een in elkaar gezet decor, dit is zoals het is. De spanning hier is letterlijk nog voelbaar. De rol van Eduard is op mijn lijf geschreven en ik voel me ook vertrouwd met het karakter.
Deze week heb ik een aantal dagen nog in Nederland, o.a. voor wat persmomenten en het inzingen van het album, maar over een aantal dagen vertrek ik weer naar Zuid-Afrika waar we in ongeveer elf weken de rest van de film zullen opnemen.
Ik kan niet wachten!
Groetjes,
Marco.