Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!
Jaaaaa!!! Hoera!! Italië is wereldkampioen!! Te gék! Ik heb mijn vader inmiddels natuurlijk al gesproken die al helemaal schor was van het juichen en ook diverse vrienden vanuit Italië hebben me laten horen wat een feest het in Italië is! In 1982 was ik er zelf bij, toen we kampioen werden, dat was ook al zo’n feest. Natuurlijk hoopte ik dat Oranje met de eer zou strijken maar toen Nederland er uit lag klopte mijn blauwe Italiaanse hart wel een slag sneller.
Ik heb vanavond op het puntje van mijn stoel gezeten en kon de spanning maar nauwelijks aan. Ik ben gek op alles wat met sport te maken heeft, maar als je echt zo verschrikkelijk graag wilt dat jouw team wint, lijk je met één been zelf op het veld te staan.
Ik heb hem dan ook flink geknepen, immers Italië verloor eerder van Brazilië met penalty’s. Maar dit keer niet! Nee, dit keer zijn we met de beker aan de haal gegaan!
De vrienden die ik gesproken heb, brulden van alles in de telefoon, maar ik kon ze nauwelijks verstaan door het getoeter en geschreeuw op de achtergrond. De boodschap was echter duidelijk: onze voetbalgekke natie Italië is wereldkampioen!!
Zoals ik al zei was ik er in 1982 bij en deelde ik toen in de feestvreugde.
Overigens werd ik toen in het Gardameer gegooid omdat men dacht dat ik een Duitser was, hahaha, ach ja, de taal klinkt soms ook wel hetzelfde.
Overigens hield me dat uiteraard niet tegen en stortte ik me nat als ik was gewoon weer in het feestgewoel.
De Italianen zijn geen mensen die een uurtje feesten en dan naar bed gaan. Nee, in Italië is het nu de hele nacht feest en ik weet zeker dat er morgen heel
wat mensen niet of niet op tijd op hun werk verschijnen.
En dat begrijp ik best!
Wat een spanning, wat een ontlading, wat een feest!
Italië is wereldkampioen!!!!
Ciao,
Marco.