Met Manon gaat het goed!

28 July 2006

Met Manon gaat het goed!

Ik weet dat ik schrijven moet maar waar te beginnen?

Het gaat goed met me. Heel goed zelfs.

(Als je in m’n hoofd de intonatie kon horen zou je het haast niet geloven.)

Ding is: ik heb de afgelopen weken bergen papierwerk verzet, en, een grote keuze gemaakt. En het is de keuze die me persoonlijk nog even wat moeite kost. Vandaar Pfff. (en….laat los!)

Ik dacht ik wacht met schrijven totdat al het goede nieuws er op een geweldige manier uitkomt. Maar jongens, het lukt me niet. Ik geloof dat ik ook even aan vakantie toe ben. (Nou!)

Ik heb vorige week een belangrijke en ingrijpende keuze gemaakt. (na een paar goede gesprekken en een ellenlange lijst van voor en nadelen gemaakt te hebben..)

De voordelen waren zo overweldigend dat de nadelenlijst, die klein en kort was (Ik wil naar huis, verder met de ‘rest van mijn leven’, mijn vrienden!!!!!!!! Mijn zusje die zwanger is!!!!!! Zien iedereen, alles, niet weg zijn!!!! Ik mis jullie.) ..wat zeg ik? ..Dat de nadelen klein en nietig werden? Snuf!

Nou schrijft Essy ook nog in t gastenboek dat ze me mist!

Ik moet even bellen…..zucht.. dan schrijf ik verder.

Wie A zegt moet ook B zeggen.

Als je geinspireerd wordt tot iets, dat jou zelf in al zijn kunnen overstijgt, dat je uitdaagt het beste uit jezelf te halen.

Een idee dat je niet half kan doen, maar dat je als je het doet, goed moet doen, ultiem moet pogen. Het is je eerste stap die daarna gevolg heeft op al je volgende stappen. (ik ben graag snel bij de finish, maar koos niet voor niets een lang-za-me trekker!)

Een keer goed, of voor altijd spijt dat je het niet ultiem de kans hebt gegeven om het zo groot en belangrijk te laten worden als zou kunnen. De keus die ik maakte dwingt me om ultiem in de kracht van ‘mijn dromen’ te geloven. Om grondig en helemaal in m’n eigen kracht te gaan staan opdat dit project kans krijgt te worden wat het is, in wezen. Een ongelooflijk inspirerende reis. Bedoeld om mensen, te inspireren in hun dromen groot en klein te geloven, uit te dagen om te doen!

Aandacht geven aan al die projecten en mensen die er toe doen, die het verschil maken. Soms op plekken die je ‘het einde van de wereld’ zou noemen.

De keuze is: dat ik nog een jaar langer over mijn reis doe.

Een heeeeel jaar pf. Nog veel langer alleen pfff..

Financieel kan dat omdat ik van maiskolven leef en meestal wild kampeer. En omdat ik geen volgwagen meer heb, met vier man.

Ik deed een jaar over 16.000km, en heb er nog 12.000 te gaan hier in Afrika.

Als ik nog een jaar onderweg blijf, haast ik me niet door al die landen heen. En heb ik tijd om geld in te zamelen voor die projecten, en de waardevolle aandacht te genereren. Mijn trekker blijkt langzamer dan ik had gehoopt. Al is dat niet waar, het zijn de projecten waar je pas over hoort als je langer op een plaats bent. De projecten die diep in het veld werken en goed werk doen.

Een ander voordeel:

De Internationale media begint pas nu zijn aandacht op deze reis te focussen. Als ik nog een jaar doorga kunnen ze ‘m ook echt volgen. Kan ik ook nog schrijven over al die inspirerende mensen en projecten, en over alles waar je tegenaan loopt als je probeert een droom te verwezenlijken. (Let wel: mijn droom was noooooit om te reizen. Ik wilde graag de wereld door mijn eigen ogen zien maar mijn droom heeft met theater en inspiratie te maken, daarvoor moest al het andere wijken, dat verdiende een kans. De droom van deze reis zit ‘m in het vertellen, en de inspiratie/confrontatie die theater ook altijd wil zijn. Ik vertel graag de ware verhalen, die verbazen, over deze echte wereld. De reis zie ik als een avonturenverhaal, of een sprookje, maar dan alles gebasseerd op de werkelijkheid en de magie en de ongelooflijkheid van de realiteit-realiteit.

De wereld is zo mooi als je hem zelf maakt. Zelfs midden in het heftigste oorlogsgebied waar je over je eigen geluk weinig te zeggen hebt, maak je toch de wereld waar je in leeft. Met je vrienden en familie, met jezelf. Ben je een zonnestraal, een held, of zet je je bij de pakken neer en laat je jezelf leven… (of weer op weg helpen, hoe fijn dat er mensen zijn die dat doen).

Een ander voordeel:

Het boek dat ik schrijf over deze reis. Tijd om te schrijven en alles te verwerken. Het met immers gepubliceerd worden als ik terugkom. 

Sponsors:

Ja, die worden nog gezocht voor de Poolexpeditie, en dat heeft ook tijd nodig. Opdat een sponsor return on investment kan krijgen. Een campagne kan voor bereiden…

Last but not least:

Volgend jaar is het precies 50 jaar geleden dat Sir. Edmund Hillary (eerste beklimmer van de Mount Everest) een legendarische Zuidpoolexpeditie met tractoren ondernam!
En ik heb in de afgelopen weken zijn zoon benaderd (of die de tractor wil rijden) en hij ziet wel een samenwerking voor zich!