The Voice of Holland: de eerste liveshow!
Vrijdag 9 november was de eerste liveshow van The Voice of Holland seizoen 3. Dat was meteen een spectaculair begin want de opzet, die is een tikkeltje veranderd!
Net als in de Blind Auditions staan de stoelen van de coaches omgedraaid. Pas in de laatste 20 à 30 seconden, afhankelijk van de lengte het liedje, gaat de knop op onze stoelen knipperen en kunnen we in het paneel in de leuning een cijfer intoetsen en op de knop drukken. Met die druk op de knop wordt het cijfer definitief.
Als het liedje helemaal is afgelopen draaien alle stoelen om, ook bij onvoldoendes, en dan is te zien welke coach welke punten heeft gegeven. Alle punten worden bij elkaar opgeteld en in het geval van vier tienen betekent dat dan ook maximaal 40 punten.
Deze punten tellen voor 50% mee, de andere 50% is de stem van het publiek. Die stemmen worden geconverteerd naar een percentage en die stemmen samen bepalen of een kandidaat door is of niet. Van de vier kandidaten met wie ik deze liveshow inging heb ik al direct van twee afscheid moeten nemen, net als mijn collegacoaches die voor hetzelfde kwamen te staan.
Volgende week zal dat gelijk zijn, van ieder team zijn er vier kandidaten en blijven er twee over.
In Liveshow 3 begint Team Borsato dan ook met vier kandidaten, de winnaars van show 1 en show 2.
Het principe is uitvoerig gerepeteerd en geoefend de afgelopen dagen. Het is natuurlijk een beetje onwennig en ook de kandidaten hebben hier natuurlijk geen ervaring in. Alle loopjes zijn geoefend; stel dat je door bent dan loop je die kant op en stel dat je niet door bent dan loop je die kant op. Het waren sowieso al hele lange dagen en in die dagen zag ik absoluut hoe mijn kandidaten stuk voor stuk adrenaline aan het opbouwen waren om vrijdagavond te gaan vlammen.
Ze hadden er allemaal ongelooflijk veel zin in en na een laatste peptalk waren ze er ook allevier klaar voor. Mijn kandidaten waren ook het eerste team dat mocht starten en dat op zich is al niet makkelijk. De stemmen van de coaches lagen behoorlijk dicht bij elkaar en eigenlijk die van het publiek ook wel. Het scheelde telkens maar enkele cijfertjes en dat zegt iets over de kwaliteit van mijn team. Al mijn kandidaten hebben het beste van zichzelf gegeven, tot de toppen van hun kunnen gepresteerd en zijn er ook echt helemaal voor gegaan.
Babette van Vugt en Ivar Oosterloo zijn beiden doorgegaan en dat zijn de kandidaten die ik persoonlijk ook de meeste stemmen gaf. Het publiek koos hetzelfde, en hoewel afscheid nemen van twee talenten vreselijk is, troost het toch een klein beetje als blijkt dat het publiek op één lijn met je zit.
Deze avonden kwamen er ook een aantal bizarre wendingen voor. Kandidaten die als laatste stonden in het rapport van de coaches kregen toch de stemmen van het publiek. Dat is een ontwikkeling waar ik even aan moet wennen en even tot me door moet laten dringen wat dit nu eigenlijk betekent. Het betekent namelijk ook dat je als coach niet meer zoveel invloed hebt op wie van je kandidaten je meeneemt naar een volgende ronde. Er zijn zoveel dingen waar je rekening mee houdt. Iemand die al heel erg goed is verbetert zich misschien wel niet zo heel veel in de periode waarmee je als coach met iemand aan de slag gaat. Iemand die bijvoorbeeld minder ervaring heeft kan daarentegen enorme stappen maken en weliswaar dan misschien nog niet de ervaring, routine of zelfverzekerdheid hebben die iemand met meer ervaring laat zien. Die groeicurve kan dan zo groot zijn dat het heel veel vertrouwen schept voor de toekomst en dat je nieuwsgierigheid wordt gewekt om te ontdekken wat zo’n kandidaat nog meer in zich heeft. Iets waar je dan bij stilstaat is of het publiek dat ook hoort en ziet en of datzelfde publiek die kandidaat dan ook dezelfde kans wil gunnen. Dat is iets wat je natuurlijk niet weet.
Het blijft een heel spannend spelletje en het betekent ook dat voor een aantal kandidaten deze eerste liveshow ook meteen hun laatste was. Voor zowel Ivar als Babette geldt dat ik enorm blij ben dat ik met hen een ronde verder kan. Voor Omri en Niña geldt dat zij beiden met opgeheven hoofd het toneel kunnen verlaten omdat zij het fantastisch hebben gedaan en ik maar wat trots ben dat zij in Team Borsato zaten. Of zaten, niks zaten, zitten! Eens Team Borsato, altijd Team Borsato! Ik denk dat beiden kandidaten nog veel van zich zullen laten horen!
Het publiek heeft nu dus een heel grote stem in het geheel en hoewel dat als coach best een beetje pijnlijk kan zijn omdat je een kandidaat nu niet meer kan redden of met de hakken over de sloot nog naar een volgende ronde kan helpen, het is eigenlijk ook wel goed dat het publiek zo’n belangrijke inbreng heeft. We hebben het tenslotte over het publiek dat de concertkaartjes zal kopen, de mensen die de albums kopen en je kunt als ervaren artiest of gevestigd coach wel bedenken wie het heel ver gaat brengen, maar het succes van een artiest wordt natuurlijk door het publiek bepaald!
Aanstaande vrijdag zijn mijn andere vier kandidaten aan de beurt en ik kijk zowel met angst en beven maar vooral ook met heel veel zin naar vrijdag uit. Dat het opnieuw spannende televisie, zenuwslopende momenten, wellicht een slachtpartij maar vooral ook heel veel mooie muziek en prachtige performances zal opleveren, dat mag duidelijk zijn!
Groeten,
Marco