Weer thuis!
Vandaag ben ik na een kort verblijf in het ziekenhuis weer thuis gekomen. Om speculaties te voorkomen en omdat ik bij velen bezorgdheid voel, wil ik graag proberen aan deze onzekerheid een eind te maken door kort toe te lichten wat er is gebeurd.
Afgelopen woensdag was ik op weg naar Rotterdam voor de Vrienden van Amstel LIVE toen mijn gezichtsvermogen deels verdween. Ik was duizelig, zag wazig, er was sprake van tunnelvisie en ik had moeite om rechtop te staan en mijn evenwicht te bewaren.
We zijn naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gereden waar al snel werd vastgesteld dat er sprake was van een TIA, een bloedprop in de bloedvaten van de hersenen. Het ziekenhuis nam me meteen op, ik ben daar goed opgevangen en uitstekend verzorgd. Er hebben diverse onderzoeken plaatsgevonden en ik ben goed gemonitord. Vandaag mocht ik het ziekenhuis weer verlaten.
Mijn gezichtsvermogen is volledig terug, net zoals mijn evenwicht. Zoals het er nu uit ziet is er geen sprake van blijvende schade. Ik realiseer me goed dat ik veel geluk heb gehad, het snelle handelen van de artsen heeft erger voorkomen.
De lawine aan steunbetuigingen was overweldigend. Door de uitingen van medeleven in woord, daad en via (social) media heb ik me onvoorstelbaar gesteund gevoeld. Niet in de laatste plaats door mijn collega’s van de Vrienden van Amstel Live die zo goed als allemaal een berichtje hebben gestuurd. Ons huis is veranderd in een bloemenzee en de lieve kaarten blijven binnenstromen.
Jullie begrijpen dat ik erg geschrokken ben, maar ik zie de toekomst optimistisch tegemoet. Ik ben ervan overtuigd dat ik er weer helemaal bovenop kom, maar ik zal de komende weken, weliswaar volledig in strijd met mijn karakter, extra rust in acht moeten nemen op dringend advies van de arts.
Wij willen jullie bedanken voor de steun, het medeleven en alle lieve woorden van betrokkenheid!
Het heeft ons heel erg goed gedaan!
Marco Borsato